L.A.M.A.

Knizia is een begrip waar het spellen ontwerpen betreft. Maar ook al heeft deze wat prijzen en nominaties in de wacht gesleept...ik ben er maar matig enthousiast over. Je hebt een gemeenschappelijke aflegstapel en in je beurt moet je daar uno-gewijs een passende kaart opleggen. In dit geval: eenzelfde of een hogere (een lama is hier hoger dan 6 en lager dan 1). Kan je dit niet, dan trek je een kaart of dan pas je.

Die "of dan pas je" is waar het spel zijn diepgang uit haalt of zou moeten halen. Je krijgt dan wel strafpunten, maar dubbele kaarten tellen daarbij niet mee. Door tactisch te passen kan je dus vermijden met méér kaarten te eindigen, maar je loopt het risico dat de ander(en) alles kan of kunnen afleggen. En in dat geval mag je een eerder verkregen strafpunt afleggen.

Ik zal niet zeggen dat ik het geen vermakelijk spel vond met mijn moeder en/of mijn kleine neefje en nichtje (die uiteraard nooit pasten), maar het spel lijkt me wat teveel zichzelf te spelen en door geluk bepaald te worden.

Heel leuk, laagdrempelig spel.
Iedereen is snel met de spelregels weg en wil het steeds opnieuw spelen.